Toertocht Emlichheim 16 juni 2018

Voor het eerst mee met een toertocht dus best een beetje spannend. Het was echt ideaal weer. Warm genoeg maar geen felle zon, die kwam soms een heel klein beetje tussen het wolkendek doorpiepen.
Met de Heemse, de Haandrik en de Nordhorn vertrokken we met 12 personen naar de Vecht. Soms leek het een beetje op een wedstrijd omdat de Haandrik iets meer roeiers had dan de andere boten. Dus even op de benen om de anderen in te halen. En wat was het prachtig onderweg, de mooie natuur en de watervogels met hun jonkies.
In Laar gingen we aan wal voor de koffie met krentenwegge dat geregeld was door de kantinecommissie. Heerlijk. Iets minder was natuurlijk het plassen in de natuur, maar het heeft wel wat. Staan we te wachten bij de boten om weer te vertrekken, dan hoor ik van anderen dat er een theehuis staat waar ook geplast had kunnen worden…

Meer foto's

Nog even het mobiel gecheckt om te kijken waar Herman en Beatrice wonen. Nou we hebben er even aangelegd en alleen maar gras gezien, ergens daarachter staat vast hun huis. Hier hebben we alleen gewisseld van stuur. Het roeien ging bij mij niet goed, helaas, het sturen des te beter en ik heb genoten van alles wat ik zag en wat ik leerde met sturen.
In Emlichheim ging het aanleggen en vertrekken iets minder in verband met het hoge gras met brandnetels. Peter en Hendrik hebben aan den lijve ondervonden dat brandnetels nog steeds niet vriendelijk voor de huid zijn. Maar wat Weegbreeblaadjes eroverheen en het leed is weer geleden.
Fijn die picknickkleden waar we bijna allemaal op terecht konden. Duidelijke verdeling van vrouwen op de kleden en mannen staand een stukje verderop. Ach ja, verschil blijft er. Er was in elk geval genoeg te kletsen.
Opnieuw werden we verrast door de kantinecommissie met lekker schoongemaakt fruit. Heerlijk.
An werd afgelost door Bertjan, de Heemse lag aan kop en bleef uit zicht. Hij had wat extra energie kwam me later ter ore.
In de Haandrik sloeg op de terugweg de vermoeidheid wat toe en omdat er niet meer aangelegd kon worden in Laar, werd er gerust in de boot. (Lag natuurlijk ook aan mij want ik stuurde en roeide niet meer). Ook kregen we last van steekvliegen die, gelukkig, niemand echt geprikt hebben. (voor zover ik weet). Er werd even goed gewapperd en gezwaaid. Weg roeien heeft het best geholpen.
Ook de Nordhorn kreeg het op het eind zwaar maar door de zangkunsten van de vrouwen waren zij ook snel weer in Gramsbergen.
De boten waren goed vies en werden met man en macht schoongepoetst en weggelegd. Als verrassing stond voor ons lekker ijs klaar (raad eens door wie??).
Met dank aan de geweldige organisatie van de toercommissie, kijk ik op een heerlijke dag terug